Cilt:10 Sayı:01 (2019)

Permanent URI for this collection

https://dspace.ankara.edu.tr/handle/20.500.12575/85576

Browse

Browsing Cilt:10 Sayı:01 (2019) by Author "Dilbilimi"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    “Büyük” Sıfatının Türkçe ve Korecedeki Anlamsal Görünümleri
    (Ankara Üniversitesi, 2019) Akkök, Elif Arıca; Dilbilimi; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
    Bu çalışmada Türkçe ve Korece “büyük” sıfatının anlamsal görünümleri derlem temelli bir yaklaşımla ele alınmış ve söz konusu sıfatın anlamsal görünümleri bilişsel dilbilim temelli bir bakış açısıyla ortaya konulmuştur. Bu doğrultuda çalışmanın amacı büyük sıfatının Türkçe ve Korecede temel anlamdan imgesel anlama doğru nasıl bir derecelenmeye sahip olduğuna ilişkin kuramsal bir betimleme yapmak ve söz konusu belirleme çerçevesinde iki dil arasındaki benzerlikleri ve farklılıkları göstermektir. Çalışmanın kuramsal çerçevesine Dirven (2002), Radden (2002) ve Syrpa (2017) yön vermiştir. Çalışmadan elde edilen bulgular değerlendirildiğinde, anlam türleri göz önünde bulundurularak değerlendirildiğinde dillerin ortaklıklar sergilediği, ancak anlamsal türler tek tek ele alındığında küçük farklılıklar olduğu belirlenmiştir.
  • No Thumbnail Available
    Item
    ZAMANSAL DİLDE DIŞSAL REFERANS
    (Ankara Üniversitesi, 2019) Sevin, Ayda; Dilbilimi; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
    Referans çerçeveleri, nesneler arasındaki uzamsal ilişkileri belli bir perspektiften belirlemeye, tanımlamaya ve hesaplamaya yarayan zihinsel ve/ya dilsel koordinat sistemleridir (Bender vd. 2010: 286; Bender vd. 2012: 1; Bennardo 2004: 1; Majid vd. 2004: 108). Bunun için sağladıkları temel strateji, uzamda konumlanmak istenen bir nesneden belli bir uzaklıkta bulunan ve ortamda öne çıkan diğer bir nesne seçmek, daha sonra da bu referans nesne üzerinden bir açı tanımlayarak bir arama alanı oluşturmaktır. Böylelikle, bir nesnenin konumu, diğerininki üzerinden belirlenebilmiş olur (Levinson 2003: 67) Evrensel olarak üç referans çerçevesi bulunduğu kabul edilmektedir (Levinson 1996, 2003; Levelt 1996; Tversky 1996): Göreli referans çerçevesi, konuşucunun bakış açısını ve yönelimini temel almaktadır ve başına-ayaklarına, vücudunun önüne-arkasına, sağına-soluna göre üç farklı doğrultuda olabilmektedir. İçsel referans çerçevesi, belli bir nesnenin ön-tanımlı içsel özelliklerini temel almakta ve eksenler bunlar üzerinden tanımlanmaktadır. Dışsal referans çerçevesinde ise, içinde bulunulanortamaaitbelirginözelliklereksenindoğrultusunubelirlemekte kullanılmaktadır (Carlson-Radvansky ve Logan 1997: 412). Temelde uzam alanıyla ilişkili olan 'referans çerçevesi' kavramını zaman alanına da uyarlayan çalışmalara alanyazında gittikçe daha çok rastlanmaktadır. Ancak bu çalışmalarda verilen dilsel örnekler son derece kısıtlıdır. Bu yazıda, söz konusu kısıtlılığın 'dışsal referans' alt türü için ne türden sorunlar ortaya çıkardığı ele alınmakta ve alternatif bakış açıları tartışılmaktadır.