Role of Public Institutions and Soft Law in Climate Change Governance After Paris Agreement: European Green Deal as a Catalyst and the Change in the Administrative and Legal Set-Ups in the Case of Türkiye
| dc.contributor.author | Demirci, Bengi | |
| dc.contributor.author | Uçar, Emel Karabulut | |
| dc.date.accessioned | 2025-01-03T07:34:15Z | |
| dc.date.available | 2025-01-03T07:34:15Z | |
| dc.date.issued | 2024 | |
| dc.description.abstract | Climate change has been urging states not only to act but also to cooperate with relevant stakeholders at any level. Paris Agreement, which is considered as the latest and most radical guide in climate change adaptation processes, has accelerated this effort and has been paving the way for changes in the organizational and legislative set-ups of the signatory states. The aim of this study is to understand how organizational and legislative structures have changed in the countries which ratified Paris Agreement and to understand the characteristics of the climate change governance model brought about. It tracks these changes in the case of Türkiye which has been undergoing significant changes in terms its organizational and legislative set-ups and climate policy governance since the ratification of Paris Agreement in 2021. The research also stresses the catalyzing role of the European Green Deal in the climate change adaptation processes, which further perpetuates the goals of Paris Agreement and requires taking concrete steps in this regard. İklim değişikliği, ülkelerin yalnızca eyleme geçmelerini değil aynı zamanda gerekli düzeylerde ilgili paydaşlarla iş birliği yapmalarını da zorunlu kılmaktadır. İklim değişikliğine uyum süreçlerinde bir kilometre taşı olarak kabul edilen Paris Anlaşması, bu alandaki çabaları hızlandırmış ve anlaşmaya taraf olan ülkelerin idari ve hukuki yapılanmalarında önemli değişikliklerin önünü açmıştır. Bu çalışmanın amacı, Paris Anlaşmasını onaylamış olan ülkelerde idari ve hukuki yapıların ne gibi değişikliklere uğradığını ve iklim değişikliği alanında nasıl bir yönetişim modelinin ortaya çıktığını anlamaktır. Çalışma, söz konusu değişiklikleri, 2021 yılında Paris Anlaşmasını onaylayan ve o tarihten bu yana iklim değişikliği ile ilgili idari ve hukuki yapılanmasında ve iklim politikası yönetişiminde kayda değer düzenlemelere giden Türkiye örneği üzerinden incelemektedir. Paris Anlaşmasının hedeflerini pekiştirip bunlar için somut adımlar atılmasını gerekli kılan Avrupa Yeşil Mutabakatının iklim değişikliğine uyum süreçlerindeki katalizör (hızlandırıcı) rolü üzerinde durmaktadır. | |
| dc.identifier.uri | https://dspace.ankara.edu.tr/handle/20.500.12575/91835 | |
| dc.language.iso | en | |
| dc.publisher | Ankara Üniversitesi | |
| dc.subject | Public Institution | |
| dc.subject | Soft Law | |
| dc.subject | Climate Change Policy | |
| dc.subject | Governance | |
| dc.subject | Paris Agreement | |
| dc.title | Role of Public Institutions and Soft Law in Climate Change Governance After Paris Agreement: European Green Deal as a Catalyst and the Change in the Administrative and Legal Set-Ups in the Case of Türkiye | |
| dc.title.alternative | Paris Anlaşması Sonrası İklim Değişikliği Yönetişiminde Kamu Kurumlarının ve Yumuşak Hukukun Rolü: Bir Katalizör Olarak Avrupa Yeşil Mutabakatı ve Türkiye’nin İdari ve Hukuki Yapısında Meydana Gelen Değişiklikler | |
| dc.type | Article |