1830-1920 yılları arasında süreli yayınlarda Türk resim sanatı eleştirisi

Abstract

Osmanlı İmparatorluğu topraklarında Batılı anlamda Türk resim sanatından bahsetmek için 19. yüzyılın ilk yarısının ortalarına inmek gerekir. 1830 yılında ilk defa yurt dışına eğitim için gönderilen öğrencilerin, döndükten sonra aldıkları sanat eğitimini tuvallerine yansıtması ile Batılı anlamda bir Türk resim sanatının başladığı söylenebilir. Aynı zamanda askerî okullarda okutulan resim dersinin bu oluşuma katkısı yadsınamaz. Aldıkları eğitimi kendi yetenekleri ile birleştiren askerî okul öğrencileri yerel duyarlılığa sahip ilk yapıtların ressamı olur. Avrupa'ya resim eğitimine gönderilen öğrenciler, Avrupa'dan gelen yabancı ressamlar ve 1883'te açılan Sanayi-i Nefise Mektebi'nin rehberliği ile Batılı anlamda Türk resim sanatı kendi çizgisini oluşturur. Türk resminin bu gelişim çizgisinin en iyi takip edilebildiği yayınlar ise Osmanlı-Türk süreli yayınları olur. Türk resim sanatının 1830-1920 yılları arasında kalan kısmını, süreli yayınlar aracılığı ile aydınlatma çabasının bu tez ile karşılık/sonuç bulduğu düşünülmektedir. Osmanlı topraklarındaki ilk resim sergileri, ilk özel atölyeler, Sanayi-i Nefise Mektebi etkinlikleri, karma/toplu sergiler ile bireysel sergiler konusunda elde edilen bilgiler paylaşılarak, Türk resim sanatına katkı yapmış olmak umulmaktadır.Abstract In order to mention about Turkish painting in western style in the lands of the Ottoman Empire one needs to go back to the second half of the 19th century. We can say that a Turkish painting in western style has started with students depicting their art training on canvas upon returning from abroad, where they were sent to study for the first time in 1830. Also the contribution of the lectures that had been given in the military schools can not be denied. The military school students, who have combined the training they've gotten with their own talents, have became the painters of the first works that have local sensitivity. Turkish painting art creates its own line in western style thanks to students who had been to Europe for painting lessons and to foreign painters who came from Europe and the guidance of Sanay-i Nefise Mektebi which was established in 1883. The Ottoman-Turkish periodicals are the publications through which we can thoroughly follow this improvement in Turkish painting. We think that our attempt to enlighten the Turkish painting art between 1830-1920 by periodicals has come to a conclusion with this thesis. We have obtained important information about the first painting exhibitions in the Ottoman Empire, the first private ateliers, Sanay-i Nefise Mektebi activities, Beyoğlu and Galatasaray collective exhibitions and the individual exhibitions of our painters and we hope to have contributed to the Turkish painting art.