Epilepsi hastası olan çocukların beslenme durumu ve serum D vitamini düzeylerinin belirlenmesi

Abstract

Epilepsi, nöronların geçici anormal elektriksel deşarj sonucu nöbetler ile karakterize bilinç bozulması, motor ve duyusal belirtilerin ortaya çıktığı bir hastalık olarak tanımlanabilir. Epilepsili çocuklarda hem büyüme gelişme geriliği hem de D vitamini eksikliği olduğu ve dirençli epilepsi gibi tedavi edilemeyen olgularda daha sık görülebildiği belirtilmektedir. Bu araştırma, dirençli epilepsisi olan çocuklar ile epilepsisi olan ancak dirençli epilepsi kriterlerine uymayan çocukların beslenme durumu ve serum D vitamini düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmaya, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Cebeci Çocuk Hastanesi Nöroloji Polikliniği'ne başvuran en az bir yıldır antiepileptik ilaç kullanan, 3-12 yaş arası dirençli epilepsisi olan 40, epilepsisi olan ancak dirençli epilepsi kriterlerine uymayan 40 olmak üzere toplam 80 çocuk ile yürütülmüştür. Araştırmada epilepsisi olan çocukların sosyodemografik özellikleri, beslenme alışkanlıkları ile ilgili bilgiler, besin tüketim kaydı, antropometrik ölçümleri ve biyokimyasal bulgular sonucunda elde edilen veriler değerlendirilmiştir. Çocukların ortalama yaşı dirençli epilepsisi olan çocuklarda 7,40±2,90 yıl, dirençli olmayan epilepsisi olan grupta 7,64±2,89 yıldır. Epilepsi grubuna göre ortalama vücut ağırlığı, boy uzunluğu, beden kütle indeksi, üst orta kol çevresi ve triseps deri kıvrım kalınlığı değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildir (p>0,05). Çocukların yaşa göre boy uzunluğu değerlendirildiğinde %78,7'nin normal boy uzunluğa sahip olduğu, %12,5'inin kısa, %6,3'ün uzun ve %2,5'in çok kısa (bodur) olduğu saptanmıştır. Beden kütle indeksi Z skoru değerine göre; genel örneklemde %82,5'i normal vücut ağırlığına sahipken; %5,0'i kilolu, %5,0'i obez, %5,0'i çok zayıf ve %2,5'i zayıftır. Epilepsi türü ile antropometrik ölçümlerin Z skoru ve persentil değerlerine göre dağılımı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır (p>0,05). Serum D vitamini değeri göz önüne alındığında çocukların %56,3'ünde eksiklik, %17,5'inde yetersizlik olduğu saptanmıştır. Epilepsi türüne göre değerlendirildiğinde dirençli epilepsili grupta serum D vitamini yeterli olanların oranı (%27,5), dirençli olmayan epilepsili gruba (%25,0) göre daha yüksek olmakla birlikte istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamaktadır (p>0,05). Çalışmaya katılan çocukların enerji, karbonhidrat, protein, A vitamini, E vitamini, C vitamini, tiamin, riboflavin, B6 vitamini, B12 vitamini, bakır, demir, magnezyum, fosfor ve çinko gereksinimlerini yeterli düzeyde karşıladıkları; posa, niasin, folat, D vitamini, kalsiyum ve potasyum gereksinimlerini karşılayamadıkları belirlenmiştir. Dirençli olmayan epilepsi grubunun önerilen C vitamini ve potasyum gereksinimini karşılama oranı, dirençli epilepsi grubundan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha yüksektir (p<0,05). Konu ile ilgili daha ileri düzeyde çalışmalar yapılması gerekmektedir.