Staging the soul: Eugene O'Neill and American expressionism
| dc.contributor.advisor | Eradam, Yusuf | |
| dc.contributor.author | Soran, Sırma | |
| dc.contributor.department | Batı Dilleri ve Edebiyatı | tr_TR |
| dc.date.accessioned | 2022-04-08T11:56:42Z | |
| dc.date.available | 2022-04-08T11:56:42Z | |
| dc.date.issued | 2002 | |
| dc.description.abstract | This study examines Eugene O'Neill as an expressionist playwright and reads his theatre (1920-1926) as an expressionistic transition. The study analyzes the elements of European expressionist tradition O'Neill chose to make use of and those he decided to leave out. The importance of this research lies in its argument that O'Neill's experiments in expressionistic drama make many of his plays significant not merely as curiosities in the evolution of American theatre art but as an infusion of new dramatic methods into exhausted forms such as melodrama and surface realism. And it is this infusion, this blend that has served to redefine the way we perceive modern dramatic literature and the culture that produced it. The study has been divided into two parts. The division corresponds to the theory and practice of the expressionist movement (in Europe and America), New Stagecraft (in America) and O'Neillian drama. Part One deals with European theories of the expressionist movement in general (Chapter 1) and its features in the field of drama (Friedrich Nietzsche, Gordon Craig, Adolph Appia, Frank Wedekind, Georg Kaiser, August Strindberg), and its conjunction with theories of American New Stagecraft Movement in the early twentieth century (Kenneth Macgowan, Robert E.Jones) (Chapter 2) which serve to clarify how Eugene O'Neill adopted new techniques of setting, staging and characterization in his own work (Chapter 3).Part Two of this study is devoted to an analysis of expressionistic dramatization O'Neill used in a selection of plays belonging to years 1920- 1926. Part Two, Chapter One titled "Ghosts" emphasizes expressionistic drama's major visual images- ghosts and phantoms- as they are seen in The Emperor Jones (1920) and examines O'Neill's interest in the unconscious workings of man, which is reflected in the play through a rich usage of dream-like images, gestures and apparitions. The chapter "Machines" under which The Hairy Ape (1922) is observed discusses the process of mechanization of the individual in the modern era in relation to the play's thematic concern. The chapter emphasizes the imagery of the 'machine' as it is seen in the play and its correspondence to expressionistic dramaturgy. Chapter Three of Part Two, "Masks" offers an analysis of The Great God Brown (1926) and All God's Chillun Got Wings (1924) and looks at how the function of the mask coincides with the basic principles of expressionistic drama. Chapter Four of Part Two titled "Desire" explores how the setting of Desire Under the Elms(\924) serves as a symbolic function which is a primary goal of expressionism. The chapter focuses on the play as a synthesis of different theatrical traditions such as realism, use of symbolic presentation and expressionism. A complete work devoted only to O'Neill's expressionist drama is lacking in the area of O'Nellian studies. This study, therefore, is original in its focus on the roots of O'Neill's innovative dramaturgy which is the act of borrowing, exploiting, eliminating and synthesizing that which was originally European expressionism but eventually formed into an O'Neillian expressionism. O'Neill's expressionist plays included in this study serve asIll illustrations of how O'Neill has blended the European with American drama and has formed the distinctive theatre of America. | tr_TR |
| dc.description.ozet | u çalışma Eugene O'Neill'in bir Avrupa tiyatro geleneği olan dışavurumculuğun etkisi altında kaldığı oyunlarının incelenmesinden oluşmaktadır. Dışavurumcu tiyatro geleneği Avrupa'da 1910 ila 1925 yıllan arasında görülür. O'Neill, oyun yazarlığında acemilik dönemi olan 1910'lardan sonra 1920'lerde deneysel dönemine geçer. 1920'ler O'Neill için tiyatroda dışavurumculuğu denediği yıllar olarak tanımlanabilir. Bu çalışma O'Neill'in dışavurumcu tiyatrosunun hangi öğelerinden yararlandığını ve hangi öğelerini değiştirdiğini deneysel dönemine ait beş oyunun yakın birer incelemesiyle göstermektedir. Bu çalışma iki ana bölüme ayrılmıştır. Ayırım, dışavurumculuk akımının Avrupa'da, Amerika'da ve O'Neill'in deneysel tiyatrosunda öncelikle teorik açıdan incelenmesi, daha sonra söz konusu akımın uygulamalı olarak O'Neill'in oyunlarının incelenmesine bağlı olarak yapılmıştır. Bölüm I genel olarak Avrupa'da dışavurumculuk akımının doğuşu ve gelişimi, sanatın çeşitli dallarında ve tiyatro alanında nasıl görüldüğünün irdelenmesi ile başlar. Daha sonra Amerika'da 20. Yüzyıl başlarında gelişen yeni tiyatro hareketleri ve bu hareketlerin dışavurumculuk ile bağdaşan yönleri incelenmektedir. Bölüm Fin son kısmında ise Avrupa ve Amerika'da gelişen söz konusu yeni tiyatro teorileri ile O'Neill'in tiyatro anlayışı arasındaki yakın bağ ve benzerlikler açıklanmaktadır.Bu çalışmanın ikinci bölümünde O'Neill'in 1920-26 yıllarını kapsayan dönemine ait seçilmiş beş oyununda dışavurumcu tiyatro geleneğinin izleri incelenmektedir. Bölüm II'nin "Ghosts" (Hayaletler) adlı birinci kısmında The Emperor Jones (1920) adlı oyun incelenmekte ve bu oyunda dışavurumculuğun en belirgin öğelerinden olan hayalet ve kabus imgelerinin nasıl ve hangi amaçlara yönelik kullanıldığı anlatılmaktadır. İkinci kısma adını veren "Machines" (Makineler) başlığı altında The Hairy Ape (1922) adlı oyun ele alınmakta ve bu oyunun baş teması ile ilişkili olarak dışavurumcuların modern çağda insanın makineleşme sürecine karşı çıkışlarına değinilmekte ve "makine' imgesinin nasıl ve hangi gerekçelerle kullanıldığı incelenmektedir. "Masks" (Maskeler) başlıklı üçüncü kısım The Great God Brown (1926) ve All God's Chillun Got Wings (1924) adlı oyunları inceler. Bu oyunların ortak özelliği olan maske kullanımı dışavurumculuk geleneği ile ilişkili olaraktan incelenmekte ve maskelerin hangi ortamlarda ve biçimlerde belirdiği ve ne gibi amaçlara yönelik kullanıldığı irdelenmektedir. "Desire" başlıklı dördüncü kısım Desire Under the Elms fi 924) adlı oyunu konu alarak O'Neill'in farklı tiyatro geleneklerini (realizm, natüralizm, sembollerin kullanımı, dışavurumculuk) nasıl bir araya getirebildiğini ve özgün yapıtlar yazabildiğim göstermeği amaçlamaktadır. Eugene O'Neill'in dışavurumculuğun etkisi altında kaldığı oyunlarının incelemesine ayrılmış tek başına bir yapıta rastlanmamaktadır. O'Neill ve oyunlarının incelenmesine adanmış çok sayıda eleştiri kitabi ve makale bulunmasına karşın O'Neill'in Avrupa tiyatrosu ile olan ilişkisi çoğuVI zaman göz ardı edilmiştir. Bu bağlamda "Staging the Soul: Eugene O'Neill and American Expressionism" başlıklı doktora tezi orijinal bir çalışmadır. | tr_TR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12575/78572 | |
| dc.language.iso | en | tr_TR |
| dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
| dc.subject | Amerikan Kültürü ve Edebiyatı | tr_TR |
| dc.title | Staging the soul: Eugene O'Neill and American expressionism | tr_TR |
| dc.title.alternative | Modern Amerikan tiyatrosunun kuruluşu ve gelişiminde Avrupa'nın etkisi ve Eugene O`Neill | tr_TR |
| dc.type | doctoralThesis | tr_TR |