Browsing by Author "Uzun, Hakan"

Now showing 1 - 20 of 22
  • No Thumbnail Available
    Item
    Bir Alman Gazetesi'nin gözünden Mustafa Kemal Atatürk ve Türkiye Cumhuriyeti'nin Kuruluşu: Türkische Post Gazetesi (1926- 1938)
    (Ankara : Ankara Üniversitesi : Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü : Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Anabilim Dalı : Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Bilim Dalı, 2019) Kaya, Ebru; Uzun, Hakan; Sosyal Bilimler Enstitüsü
    On dokuzuncu yüzyılın sonlarından itibaren gelişmeye başlayan Türk- Alman ilişkileri, dünya tarihinin gördüğü en yıkıcı savaşlardan ilki olan Birinci Dünya Savaşı'nın sonunda, müttefik iki ülkenin yenilen tarafta yer almasıyla tamamen durmuştur. Her iki ülke de kendini toparlama sürecinin ardından, yeni bir rejim anlayışına yönelmiş, eski hükümetler yıkılmış yerine Cumhuriyet rejimi kurulmuştur. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra iki ülke arasındaki ilişkiler bir süre kopmuş ve 1924 yılında imzalanan Türk-Alman Dostluk Anlaşması'ndan sonra yeniden gelişmeye başlamıştır. Bu gelişmelerin bir neticesi olarak, iki ülke arasındaki diplomatik ve kültürel alanda ki çalışmalar 1926 yılında İstanbul'da yayımlanmaya başlayan 'Türkische Post' (Türk Postası) adlı günlük gazete ile kendini göstermiştir. Gazetenin başlıca amacı; Türkiye ve Almanya arasındaki kopmuş olan ekonomik, politik, kültürel ve askeri ilişkileri tekrar canlandırmak ve geliştirmektir. Gazetenin yayın dili Almancadır. Gazetede yayınlanan haberler ağırlıklı olarak yeni Türkiye Cumhuriyeti, kurucusu Mustafa Kemal Atatürk ve Ortadoğu üzerine olmuştur. Gazete, Almanya'nın yarı resmi yayın organı olarak haberler yapmıştır. 1926- 1932 yılları arasında Alman Hükümeti'nin resmi görüşlerini yansıtmakla beraber göreceli olarak bağımsız bir şekilde yayına devam eden gazete, 1933 yılından sonra Almanya'da Adolf Hitler'in iktidara gelmesiyle beraber Alman Hükümetinin denetiminde bir yayın politikası izlemiştir. İki Dünya Savaşı arasında, varlığını on sekiz yıl boyunca sürdürmüş olan gazete Almanya'nın İkinci Dünya Savaşı'nı kaybettiğinin kesinleşmesiyle birlikte, 31 Temmuz 1944'te yayın hayatına tamamen veda etmiştir. The Turkish-German relations, which began to develop from the end of the nineteenth century, ceased completely at the end of the First World War, the first of the most devastating wars ever seen in the history of the world, when the two allied countries were on the defeated side. Following the recovery process, both countries turned to a new regime and the old governments were destroyed instead of the Republican regime. After the First World War, the relations between the two countries broke down for a while and started to develop again after the Turkish-German Friendship Treaty signed in 1924. As a result of these developments, diplomatic and cultural studies between the two countries were revealed in the daily newspaper 'Türkische Post' (Türkish Post), which began to be published in Istanbul in 1926. The main purpose of the newspaper; Germany and Turkey severed between the economic, political, cultural and military relations is to revive and develop. The language of the newspaper is German. Newspaper reports published mainly in the new Republic of Turkey founder Mustafa Kemal Atatürk, has been on the Middle East. The newspaper published the news as the semi-official publication of Germany. The newspaper, which reflects the official views of the German Government between 1926 and 1932, has continued to be published in a relatively independent manner and followed a publication policy under the supervision of the German Government with the advent of Adolf Hitler in Germany after 1933. The newspaper, which had existed for eighteen years between the two World Wars, was completely over on July 31, 1944, when it became clear that Germany had lost World War II.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi ATA-101 ders içerikleri
    (2017) Bulut, Sedef; Sükan, Bige; Uzun, Hakan; Ökte, Sezai Kürşat; Orakçı, Meryem; Tağmat, Çağla Derya; Kemal, Cemal; Bakacak, Alper; Ertan, Temuçin Faik; Kaya, Yusuf; DinçeR, Hasan; Unat, Kadir; Koç, Ceyhan; Bağcı, Yeliz; Yaman, Ahmet Emin; Aysal, Necdet; Çapa, Mesut
  • No Thumbnail Available
    Item
    Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi ATA-102 ders içerikleri
    (2017) Çapa, Mesut; Aysal, Necdet; Tağmat, Çağla Derya; Bakacak, Alper; Koç, Ceyhan; Kemal, Cemal; Yaman, Ahmet Emin; Dinçer, Hasan; Kaya, Yusuf; Ertan, Temuçin Faik; Unat, Kadir; Orakçı, Meryem; Ökte, Sezai Kürşat; Bağcı, Yeliz; Uzun, Hakan; Sükan, Bige
  • No Thumbnail Available
    Item
    Birinci Dünya Savaşı sırasında Osmanlı hükümetleri ve programlarının analizi
    (Ankara : Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü, 2019) Uzun, Hakan; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
  • No Thumbnail Available
    Item
    Birinci Dünya Savaşı'nda cihat ilanı ve Orta Doğu
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2015) Aydın, Yusuf; Uzun, Hakan; Tarih
    World War I broke out when the prince Ferdinand heir to the crown of Austria was assassinated in Sarajevo on 28 June 1914. The Ottoman Empire entered the war that continued more than four years on German side and declared jihad. The declaration of jihad was a plan plotted by Germany. When Germany was stopped in Marne, Yser, Ypres and Mazuries' moors by the Allied Forces, all their clandestine plans went flat. In order to lessen the burden of the war, they had to get the Russian engaged in the Caucuses and the British in Egypt. For this reason, they terribly needed Turkey to go into the war on their side. Germany reckoned that of rebellion used by "Holy War" at least a portion of the Muslim world by exploiting the Unionists in Turan policies and by supporting it panislamist policy. The whole Islamic world of the colonial or semi-colonial state was formed in the negative factor for Jihad. Panislamist great propaganda activities were initiated after the declaration of Jihad. Mosques became the center of the Qur'an and lecture of the Bukhari, hand was laid to religious order, Prominent Muslim clerics and leaders of the Arab countries were invited by the colonial rebellion. While Berlin and Istanbul was became panislam propaganda centers, thanks to the fact that the neutral countries were tried to reach out propaganda purposes to non-Muslims in various ways. For this purpose, regardless of the Sunni-Shiite differences were the effort to establish alliances of panislamist politics issue. Turkish-German side tried to use the jihad policy at pilgrimage. At the same time, Entente Powers used all forces to tried to stop the propaganda made for this purpose and they were prospering. However, the application of Turanist policies and panislamist policy was causing to be questioned of Jihad. Besides, pan-islamist policy which was under the guidance of Germany, were refuted with big and strong arguments from the Ententes. Central powers Powers of jihad was important in the success, and even if it was frightening initially at successful military victory. Especially, defeat of Jihad had seen in a short time in Sarikamish in the Caucasus, Iraq Şuayyib and Channel in Egytp, but Panislamist policy had been continuining at the end of the war. However, Jihad no chance to succeed. Cemal Pasha's launched untimely and unnecessarly execution in Syria and then Arabian people began to move away quickly from the jihad. Already, Arabs were reluctant at war issues and after that execution issue Arabs pulled away from the Turkish and they defeated red flag with the draft nationalism. After the military defeat that accelerated the collapse of morale in the field of jihad. North African Muslims who were captured by Germany and some of them who were in prison camps who can be convinced after intense propaganda campaign was sent to Istanbul but frustrations just started at that time. Muslims of North Africa was sent to battle against the British and Russians where the battlefront of Iran and Iraq. However, they escaped to British at the first opportunity. They passed into the ranks of Sharif Hussein's rebellion. Which began in 1917, the Bolshevik revolution was revealed as a chance to jihad but the Turks since then have other eyes Turan and was moving toward the Dagestan. However, germans' empeyal dreams and turks' turan dreams finished when USA took the place of tsarist Russia in the war. Turks came back from the geography of Turan that they were advancing, with the armistice of Mondros and "Holy War" enden failure. Ulama brought to Istanbul, each scattered on one side to take care of themselves and after living a miserable life, Arab mujahideen chiefs were sent to the country by various means. Young leaders who participated in the war fled from Istanbul and founded successive Ottoman governments could not stand. After then, a new Turkish State emerged.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Geçmişten geleceğe kültürel miras: Kırkpınar yağlı güreşleri
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2020) Karadoğan, Cafer; Uzun, Hakan; Other
    The word "traditional" is used for activities that started to be carried out centuries ago in the world. The tradition here refers to the change in the meaning and functions of an activity centuries ago, and its transfer from generation to generation. In this regard, oily wrestling, from the point of view of Turks, wrestling from traditional sports is the most followed and practiced among the known types. However, wrestling wrestling is not only a fighting sport for Turkish society, but it also has different meanings. For example, in preparation for war, it is the sharpening of the enemy, the blessing of power at the point of satisfaction of the soul, the formation of myths describing the national power and the training of a spiritual value such as morality, even instinctively nurturing, the embodiment of force and belief, and even symbolization of worship from time to time. In connection with this, the "collective subconscious" expressed in scientific language, in other words, in places where the Turks settled instinctively, in connection with the calendar, in the course of sheep and lambs, in toys, stove smoking, holidays and other ceremonies, the wrestling in the absolute place, within the framework of religious motifs It was also determined that it was given at the rate of seven, nine, forty multiples. In addition, Kırkpınar, which is the subject of legends even as the location where oil wrestling is performed, has been moved to the Tavuk Ormanı (Chicken Forest) location (Sarayiçi), which was first started in the Ammovonou (Simonia-Simavna) region within the borders of Greece for the first time, but is now done after the Balkan Wars due to historical obligations has been included in the subject. Subsequently, it is the only struggle that has been carried out for six centuries in terms of blending the historical Kırkpınar Oil Wrestling with the values ​​such as worship with world music, worship and sport, sports and the cultural values ​​of the society with values ​​such as respect, love, tolerance and kindness, which are universal concepts. Concepts such as wrestlers, referees, aghas, jigglers, pukpers, drummers and zurnacers, who are the main elements of oil wrestling, and kispets, zembils, red bottom candles, and Kırkpınar Oil Wrestling are also on the UNESCO's Cultural Heritage list. In terms of Turks, the emotions that oil wrestling activates are far from being static and rigid. With this understanding, symbols and images may differ. With these features it carries within its structure, Kırkpınar Oil Wrestling is the only one that has carried wrestling to a very distinguished place in Turkish history. XIX in almost all of the fat wrestling wrestlers in the Ottoman Empire. Growing up in lodgings within the framework of religious rituals until the century, has been an important factor for them to be preferred by the palace as well as their theological structuring. Among the noteworthy findings in the study that the wrestlers were not only able to recommend them, but also that their wrestling in Kırkpınar was an important factor among the conditions that the sultans were able to find a place next to the sultans. Although it was stated that Kırkpınar Oil Wrestling was never interrupted except in times of war, the Ottoman wrestlers who could not find a meadow to compete for a period of time as a result of the short banning of them, had to go abroad and give their life struggles in remote geographies. It continued until its first years. In his adventure that continued for centuries, even though he was interrupted, Kırkpınar Oil Wrestling has also faced the threat of becoming ordinary from time to time. Especially Republic available in the first year of Turkey's political development and its political concerns as organized around social values ​​behalf can be made of the Kırkpınar Oil Wrestling indirectly, as efforts exerted well, still single-party government of concocting alternate Turkey Baspehlıvanlıgı efforts to be an issue that needs to be addressed in it has increased. It is possible for the people and institutions who are aware of and value it and have a sense of belonging to the culture where it has occurred, with the aim of enabling the traditional Kırkpınar Oil Wrestling to reach its former magnificent days again. Key Words: Kırkpınar, Oil Wrestling, Dervish Lodge, Oil Wrestler, Kispet, Edirne, Er Meydanı (Mans Square) Referees, Ağa
  • No Thumbnail Available
    Item
    II. Meşrutiyet'ten cumhuriyet'e spor ve eğitimde öncü bir isim: Selim Sırrı Tarcan
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2019) Mutlu, Mustafa; Uzun, Hakan; Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü
    "II. Meşrutiyet'ten Cumhuriyet'e Spor ve Eğitimde Öncü Bir İsim: Selim Sırrı Tarcan" başlıklı bu doktora tez çalışmasında, Osmanlı Devleti'nin son döneminde ve Cumhuriyet'in ilk yıllarında beden terbiyesi ve sporun en önemli simalarından biri olan Selim Sırrı Tarcan'ın üstlendiği görev ve faaliyetleri ile hayatını aydınlatmak ve kaleme aldığı eser ve yazıları ile düşüncelerini ortaya koymak amaçlanmıştır. 1874 yılında bugünkü Yunanistan'ın Tesalya bölgesinin Yenişehir ilinde dünyaya gelen Selim Sırrı Tarcan, babasının 1876 yılında Karadağ savaşında şehit düşmesiyle annesi ve iki kardeşi ile birlikte İstanbul'a göç etmiştir. Galatasaray Lisesi ve Mühendishane-i Berri Hümayun'da eğitimini tamamlayan Tarcan, 1897'de üsteğmen rütbesi ile İzmir'e, 1901 yılında ise yüzbaşı rütbesi ile İstanbul'a atanmıştır. Liseden itibaren beden terbiyesine ağırlık vererek kendisini bu alanda yetiştirmiş ve askerlik hizmetinin yanında çeşitli okullarda beden terbiyesi dersleri vermeye başlamıştır. II. Meşrutiyet'in ilanı ile birlikte kısa süre İstanbul'da asayişten sorumlu olmuştur. Daha sonra beden terbiyesi alanında kendini yetiştirmek üzere 1909 yılında İsveç'e gitmiştir. Döndüğünde askerlik mesleğinden istifa ederek Maarif Vekâleti'nde müfettişlik görevine atanmıştır. Bir yandan teftiş vazifesini yerine getirirken bir yandan beden terbiyesi derslerinin okul ders programlarına yerleşmesine öncülük etmiştir. Birinci Dünya Savaşı'nda ilkokulların Genç Dernekleri müfettişliği göreviyle ilkokul çağındaki çocukları askerliğe hazırlama faaliyetleri içinde bulunmuştur. II. Meşrutiyet döneminde olduğu gibi Cumhuriyet döneminde de eğitim faaliyetleri içinde bulunan Tarcan, Maarif Vekâleti'nde çalışmalarına devam etmiştir. 1935'de emekli olarak milletvekilliğine seçilmiş ve 1946 yılına kadar üç dönem milletvekilliği yapmıştır. Ayrıca II. Meşrutiyet yıllarından itibaren olimpik faaliyetlerin de içinde yer alan Tarcan Uluslararası Olimpiyat Komitesi'nin Osmanlı Devleti adına temsilcisi seçilmiş ve Osmanlı Milli Olimpiyat Cemiyeti'ni kurmuştur. Cumhuriyet döneminde de faaliyetlerine devam ederek Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi'nde 1930'lu yıllara kadar faaliyet göstermiştir. 1957 yılında Nişantaşı'ndaki evinde emboliden dolayı vefat etmiştir. 60 eser yazan Tarcan, çeşitli dergi ve gazetelerde sayısız yazı kaleme almış ve Terbiye ve Oyun adında bir dergi de çıkarmıştır. Fikir ve görüşleri ile ülkede beden terbiyesi ve sporun yayılmasına öncülük etmiştir. Türk toplumunun fikren olduğu kadar bedenen de gelişmesine dair yol göstererek Osmanlı/Türk modernleşmesinde beden terbiyesi ve sporun eğitim, sağlık, toplumsal ve paramiliter alanlardaki politikalarına yön vermiştir. Beden terbiyesi ve spor ile sınırlı kalmayan Tarcan eğitimin diğer alanlarına yönelik düşüncelerini de ortaya koymuştur. Bu doğrultuda sadece okullardaki eğitimle sınırlı kalmayıp Türk toplumunun da eğitimiyle ilgilenmiş ve yazılarıyla onları eğitmeyi amaçlamıştır. Ayrıca kültürel alanda da çalışmalar yapan Tarcan, zeybek dansına belli bir şekil vermiş ve onu düzene koyup iyileştirmeye çalışmıştır. Bunun yanında yurt içi ve yurt dışına yaptığı seyahatler sırasında gezdiği yerlerin toplumsal yaşamı, kültürü ve eğitim kurumları gibi unsurlarını okuyucuya aktarmaya çalışmıştır. In this PhD dissertation titled "A Leading Name in Sports and Education From the Second Constitutional Monarchy to the Turkish Republic Period: Selim Sırrı Tarcan", it is aimed to illuminate the life of Selim Sırrı Tarcan, one of the prominent personalities in physical training and sport in the last period of the Ottoman Empire and the Republic of Turkey, by touching upon his duties and activities, and to reveal his works and ideas. Selim Sırrı Tarcan, who was born in Tesalya Yenişehir, Greece, in 1874, moved to İstanbul with his mother and two siblings afterhis father was martyred in the war in Montenegro in 1876. Tarcan, who completed his education at Galatasaray High School and Mühendishane-i Berri Hümayun(Imperial School of Military Engineering), was assigned to İzmir with the rank of lieutenant in 1897 and to Istanbul with the rank of captain in 1901.Hehad focused on physical training after his graduation and improved himself in this field, and started to give physical training lessons in various schools besides his military service.With the declaration of the Second Constitutional Monarchy, he was responsible for the public order in Istanbul for a short time. He, then, moved to Sweden in 1909 to train himself in the field of physical training. When he returned, he resigned from his military service and was appointed to the Ministry of Education as an inspector. While carrying out the duty of inspection, he had pioneered the inclusion of physical training lessons in school curricula.During the First World War, he served as an inspector of elementary school youth associations, preparing children of primary school age for military service. Tarcan, who was involved in educational activities in the Republican period as in the Second Constitutional Period, continued to work in the Ministry of Education. In 1935, he was elected as a member of parliament and served as a member of parliament for three terms until 1946. Besides, Tarcan, who had been involved in the Olympic activities since the constitutional years, was elected as the representative of the International Olympic Committee on behalf of the Ottoman State, and founded the Ottoman National Olympic Society.He also kept going his activities during the republican period and served till 1930s for Turkish National Olympic Committee.He passed away in 1957 at his house in Nişantaşı due to the embolism. He had written 60 books and published numerous articles in various magazines and newspapers and also published a magazine called Terbiye and Oyun. With his ideas and opinions, he pioneered the spreading of physical training and sport in the country. While he guided to mental and also physical development of Turkish society, he shaped the policies of physical training and sportin the field of education, health, social and paramilitary in Ottoman/Turkish modernization. In addition to his works on physical training and sports, Tarcan also put his thoughts about other educational fields forward.In this respect, he did not only limit himself for education at schools but also focused on the education of Turkish society and aimed to train the society with his writings. Tarcan, who also worked in the cultural field, also gave a certain shape to the Zeybek dance, and tried to organize and improve it. Moreover, he tried to convey the elements of social life, culture and educational institutions of the places he traveled during his domestic and foreign trips to the readers.
  • No Thumbnail Available
    Item
    İkinci Dünya Savaşı sırasında yapılan konferanslar ve Türkiye
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2016) Sülün, Burak; Uzun, Hakan; Tarih
    1 Eylül 1939 tarihinde Almanya'nın Polonya'ya saldırması ve İngiltere ve Fransa'nın 3 Eylül 1939'da Almanya savaş ilan etmesi ile başlayan İkinci Dünya Savaşı, 7 Aralık 1941'de Japonya'nın ABD'ye saldırması ile birlikte sadece bir Avrupa savaşı olmaktan çıkmış ve bir dünya savaşı haline gelmiştir. Bu savaş boyunca Türkiye'nin tek ve hayati amacı ise savaşa katılmamak olmuştur. Modern donanımdan yoksun ve zayıf bir orduya sahip olan Türkiye, böylece toprak bütünlüğünü ve bağımsızlığını korumayı hedeflemiştir. Fransa'nın 22 Haziran 1940'ta bütün dünyayı şoke eden yenilgisi savaşı farklı bir boyuta taşımış ve Almanya hemen hemen bütün Avrupa'ya hâkim olmuştur. Ancak ABD'nin savaşa katılması ile Müttefik ordularının güçlenmesiyle ve Stalingrad'da Kızıl Ordu'nun zaferiyle birlikte Alman ordusu gerilemeye başlamıştır. 1943 yılı ile birlikte savaşın Müttefik devletlerin zaferiyle sonuçlanacağının belli olmasıyla önce ABD ve İngiltere arasında düzenlenen konferanslara daha sonra Sovyetler Birliği de katılmış ve savaşın gidişatıyla ilgili önemli kararlar alınmıştır. Alınan kararlar bakımından Türkiye'yi de yakından ilgilendiren bu konferanslar 1943 yılı başında Kazablanka'da başlamıştır. Adana'da yapılan İnönü-Churchill görüşmesi ile devam eden bu konferanslar boyunca Türkiye'nin savaşa girmesi yönünde yapılan Müttefik baskıları giderek artmış ve üç büyük devletin dışişleri bakanları arasında yapılan Moskova Konferansı'nda doruk noktasına ulaşmıştır. Tahran'da alınan karar gereğince İsmet İnönü, Roosevelt ve Churchill tarafından Kahire'ye davet edilmiş ve son bir kez Türkiye'den İkinci Dünya Savaşı'na katılması yönünde talepte bulunulmuştur. İkinci Kahire Konferansı ile değişime uğrayan Türk Dış Politikası, ilke olarak savaşa girmeyi kabul etmekle birlikte, Müttefiklerden talep ettiği askerî yardımların kendisine ulaşmasını şart koşmuştur. Böylece ülkenin savaşa girmesi geciktirilmeye çalışılmıştır. Ancak Yalta Konferansı'nda savaşa katılmayan devletlerin Birleşmiş Milletler Örgütü'ne de katılamayacağı yönünde bir karar alınması, Türkiye'nin savaş dışı kalma çabalarından vazgeçmesine neden olmuştur. 23 Şubat 1945'te Almanya ve Japonya'ya savaş ilan eden Türkiye, Birleşmiş Milletler'in kurucu üyelerinden olmuştur. 1939-1945 yılları arasında izlediği politika Türkiye'nin savaş sonrası düzende bulunacağı yeri de belirlemiştir. İkinci Dünya Savaşı boyunca İngiltere ve ABD ile yakın ilişkiler kuran Türkiye, savaştan sonra iki eksene ayrılan dünyada Batı Bloku'nda yer almıştır. Anahtar kelimeler: Adana, ikinci cephe, İkinci Dünya Savaşı, Kahire,Kazablanka, konferans, Mihver devletler, Moskova, Müttefik devletler, Potsdam,Quebec, Tahran, Yalta.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Mustafa Kemal Atatürk : Selanik'ten Ankara'ya : 1881-1938
    (Ankara : Ankara Üniversitesi, 2019) Ertan, Temuçin Faik; Uzun, Hakan; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi; Tağmat, Çağla Derya
  • No Thumbnail Available
    Item
    Sanayi burjuvazisinin üst örgütü: Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu
    (Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü, 2017) Tekerek, Meltem; Uzun, Hakan
    Türkiye’de işçi ve işverenlerin ortak çıkarlarını korumaları amacıyla kendi aralarında sendikalar ve sendika birlikleri kurmalarına izin veren kanun ilk olarak 1947 yılında çıkarılmıştır. Bu ilk sendikalar kanununu takiben işveren sınıfındaki örgütlenme girişimleri işçi sınıfına oranla yok denecek azdır. 27 Mayıs 1960 Askeri Müdahalesi sonrası Türkiye hem siyasal alanda, hem ekonomik ve sosyal alanda yeni bir dönemece girmiştir. Askeri Müdahale sonrası kabul edilen 1961 Anayasası sendika hakkını ve toplu sözleşme düzeninde grev hakkını tanımıştır. Böylece işveren çevresine göre nispeten daha örgütlü olan işçi sınıfı da, o zamana kadar belirli bir sermaye birikimine ulaşmış olan işveren sınıfı da hızla teşkilatlanma yönünde çalışmaya başlamışlardır. 15 Ekim 1961’de altı işveren sendikası bir araya gelerek İstanbul İşveren Sendikaları Birliği kurulmuştur. Ardından yaklaşık bir yıllık teşkilatlanma çabaları sonunda bu Birlik, tüzüğünü tadil etmek suretiyle 20 Aralık 1962 tarihinde Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu adıyla konfederasyon düzeyinde bir örgüt hâline gelmiştir. Böylece 1952 yılındaki ilk işçi konfederasyonundan on yıl sonra Türkiye’nin ilk ve tek işveren konfederasyonu kurulmuş olmaktadır. 1963 yılında ise 274 Sayılı Sendikalar Kanunu ile 275 Sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanunu çıkarılmıştır. Bu yeni kanunların uygulanmaya başladığı ilk yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu çok yeni bir örgütlenme olup, teşkilatlanma çabaları devam etmektedir. 1965 yılında İstanbul olan merkezin Ankara’ya taşınmasıyla Konfederasyon işveren çıkarları için hükümet ve parlamento nezdinde daha çok çaba gösterebilmiş, işçi kuruluşları ve diğer işveren örgütleri ile ilişki içinde olmuştur. Özellikle 1965 yılından sonra 274 ve 275 Sayılı Kanunların değiştirilmesi konusunda çaba göstermiş, çalışma hayatının diğer kanunları ile de ilgili görüş ve tekliflerini ilgili çevrelerle paylaşmıştır. Konfederasyonun henüz tecrübe kazanmaya başladığı 1960’lı ve 1970’li yıllarda Türkiye’de işçi örgütlenmelerinin sendikal faaliyetleri artmış, girilen yeni toplu sözleşme düzeninde işçiler istediklerini alabilmek için sık sık grev hakkından faydalanma yoluna gitmişlerdir. İşverenlerin de lokavta başvurduğu bu dönemde ii ideolojik çatışmalar da şiddetlenmiş, işçi işveren ilişkileri olumsuz gelişmiştir. Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu bu süreçte başlangıçta ılımlı bir tutum içindeyken 1970’li yıllarda daha olumsuz bir tutum içine girmiştir. 1970’lerin sonuna doğru artan ekonomik kriz, siyasi istikrarsızlık ve şiddet olayları ülkeyi askeri müdahaleye götürmüş, 12 Eylül 1980 tarihindeki askeri müdahale ile Türkiye bu kez bir başka dönemece girmiştir. 1961 Anayasasına göre daha az özgürlükçü olan 1982 Anayasası sonrası hazırlanan 2821 Sayılı Sendikalar Kanunu ile 2822 Sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanunu çalışma hayatını düzenleyen başlıca yasalardır. Bu yasaların hazırlanışında TİSK’in etkisi belirgin şekilde fark edilmiştir. Çünkü o zamana kadarki süreçte TİSK üye sayısını artırarak teşkilatlanmasını tamamlamış, bilgi ve tecrübe kazanarak kendisine bir strateji belirlemiş işveren kesimini temsile hazır hale gelmiştir. 2821 ve 2822 Sayılı Kanunlar daha çok işveren görüşleri paralelinde çıkarılmış olduğu için Konfederasyon başlangıçta yaşanan sorunların yasaların kendisinden değil, uygulamadan kaynaklandığı düşüncesinde olmuş, değiştirilmesi taraftarı olmamıştır. 1980’lerin sonlarına kadar toplu sözleşme düzeninden kaynaklanan çok fazla grev ve lokavt olmamış, ancak daha sonra neoliberal politikaların azalttığı ücretler nedeniyle grevler yoğunlaşmış, işverenler de önceki döneme göre daha fazla lokavta başvurmuştur. 1990’ların ortasına kadar devam eden bu durum Konfederasyonu her zaman olduğundan daha fazla işçi-işveren ilişkilerinde daha uzlaşmacı bir tavır takınmaya götürmüştür. 90’larda başlayan toplumsal uzlaşma çabaları 2000’lerin başında sonuçlanabilmiş, ekonomik ve sosyal konsey kurulabilmiştir. Türkiye’de 2000’li yıllarda toplu sözleşme düzeninden kaynaklanan iş uyuşmazlıkları ile pek fazla karşılaşılmamıştır. Bu yıllarda Konfederasyon daha çok çalışma hayatına yönelik mevzuatın ILO ve AB standartlarına uygun hale getirilmesi kapsamındaki düzenlemeler konusunda çalışmalar yapmıştır. Başlangıçta değiştirilmesini istemediği çalışma hayatı mevzuatı ile ilgili değişiklik söz konusu olunca işveren çıkarlarını gözeterek yasaların yapım sürecinde yer almış ve etkili olmuştur. Nihayet 2012 yılında Sendikalar Kanunu ile Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanununu birleştiren 6356 Sayılı Kanun resmi gazetede yayınlanmıştır. AbstractIn order to protect the common interests of employers and employees in Turkey, the law which allows to establish trade unions and trade union associations among themselves was enacted firstly in 1947. Following this first trade union act, the organisation attempts of the employer class was far less than compared to the attempts of working class. Turkey took a new turn in political, economic and social domains after the Military Intervention of 27 May 1960. 1961 Constitution, which was adopted after the Military Intervention, legitimized the trade union rights and right to strike in the collective bargaining agreement. Thus, both labor class which was more organized than employers, and employer class which had accumulated a certain level of capital stock by that time, started to act in order to organize rapidly. In 15 October 1961 the six employer unions got together and found the Union of Istanbul Employer Associations. Then, as a result of about a year-long effort of organization, by way of derogation of their regulation The Union became an institution as a confederation in 20 December 1962 under the name of TISK (Turkish Confederation of Employer Association). Thus, ten years after the establishment of first labor confederation in 1952, the first and only employer confederation in Turkey was established finally. Trade Union Act No. 274 and Collective Agreement, Strike and Lockout Act No. 275 was enacted in 1963. In the early years of implementation of the new law, Turkish Confederation of Employer Associations was a such a new organization and the efforts for building the organization were still continuing. By moving the center from Istanbul to Ankara in 1965, Confederation was able to work more for the interests of the employers in the eyes of the government and Parliament, and was in contact with labor organizations and other employer organizations. Especially after 1965, Turkish Confederation of Employer Associations have made an effort for changing the Act No. 274 and 275 and shared their proposals and opinions on other laws with stakeholders. v In 1960’s and 1970’s, the Confederation had just started to gain experience meanwhile labor organizations increased trade union activities, and in the new collective bargaining regulation, labors used the right of strike frequently in order to comply their demands. In this period, employers applied lockout and ideological conflicts were aggravated; as a result of this circumstances, employer-labor relations were affected negatively. Whereas at the beginning of this process Turkish Confederation of Employer Association was more moderate, in 1970’s Association took a more negative attitude. With the increase in economic crisis at the end of the 1970’s, political instability and violence caused Military Intervention, and Turkey took an another new turn with 12 September 1980 Coup D’etat. Trade Union Act No. 2821 and Collective Agreement, Strike and Lockout Act No. 2822 which were prepared after the 1982 Constitution, that is also less libertarian than 1961 Constitution, are the main laws that regulate the working life. The effect of the TISK has been seen clearly in the preparation of these laws. Because, until that time, TISK completed its organization process by increasing the number of members, adopting a strategy by gaining knowledge and experience, and as a result, TISK got ready for the representation of employers. Since Act No. 2821 and 2822 was enacted more parallel to employers’ view, Confederation thought that problems had originated from implementation, not from the laws so the confederation didn’t support change in those acts. Until the end of the 1980’s there was not too much strike and lockout arising from collective agreement order; but then strikes increased because of low wages which was decreased by neoliberal politics, and also employers locked out more in comparison with previous period. Situation which continued until 1990’s made Confederation to strike more accommodationist attitude more than ever in labor relations. Efforts of social reconciliation that began in 90’s finally made out a result in the early 2000’s and economic and social council was managed to establish. In 2000’s there has not been seen much labor disputes arising from collective agreement order in Turkey. During these years, Confederation has performed studies more about regulations of working life legislation to make legislation suitable for vi ILO and EU standards. When it comes to the changes about working life legislation which it didn’t wanted any changes at first, the Confederation played a part and was effective in legislation process by considering employers’ interests. Finally, in 2012, Act No. 6356 which united Trade Union Act and Collective Agreement, Strike and Lockout Act was published in Official Journal.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Teşkilât-ı mahsusa'dan kuva-yı milliye'ye gayrinizami harp (1913-1922)
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2019) Levent, Zeynep; Uzun, Hakan; Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü
    Geçmişte zayıfın güçlü olana karşı başvurduğu ve bu suretle güçlü tarafın nicel ve nitel üstünlüklerini asimetrik strateji, taktik ve yetenekle dengelemeye çalıştığı bir mücadele türü olan gayrinizami harp, bugün güçlünün dengine ve hatta zayıfa karşı uyguladığı bir yöntem haline gelmiştir. Bir başka ifadeyle, gayrinizami harp zamanın ruhuna uygun olarak form değiştirmiş, ivme kazanmış ve uygulama alanı yıllara sari olarak genişlemiştir. Gayrinizami harp tarihinin en önemli aktörlerinden biri olan Türklerin başvurduğu uygulamaların kökenlerini Avrupa ve ABD'ye nazaran oldukça erken bir tarih olarak kabul edilebilecek olan M.Ö. 512 yılına kadar götürmek mümkündür. Osmanlı Devleti'nin Kuruluş ve Yükseliş Dönemi'nde ise gayrinizami harp uygulamalarının en bilindik temsilcileri Akıncılar, Bâcıyân-ı Rûm Teşkilatı ve Kolonizatör Türk Dervişleri'dir. Duraklama ve Gerileme Dönemi'nde kan kaybetmeye başlayan Türk gayrinizami harp faaliyetleri, özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren başgösteren ayrılıkçı hareketlerin etkisiyle yeniden hız kazanmıştır. Bu dönemde Balkanlar'da "Makedonya İç Devrimci Hareketi" gibi örgütlerin komitacılık faaliyetleri ile "Hınçak" ve "Taşnaksutyun Partisi"nin önderliğinde yürütülen Ermeni gayrinizami harp uygulamaları karşısında toprak bütünlüğünü muhafaza etmek ve Osmanlı'ya sadık tebaayı korumak içgüdüsüyle hareket eden Türkler yeniden gayrinizami harp faaliyetlerine başvurmak zorunda kalmıştır. Bu mücadelenin de etkisiyle Geç Osmanlı Dönemi'nde gayrinizami harp konusunda yetkin bir kadro ortaya çıkmış ve elde edilen tecrübeler sonraki yıllarda kendisini paramiliter yapılanmalarla desteklenen Fedai Zabitan Grubu, Teşkilât-ı Mahsusa ve Kuva-yı Milliye gibi örgütlenmelerle göstermiştir. Ancak binlerce yıllık bir gayrinizami harp geleneğine sahip kadim Türk milletinin verdiği bu çok boyutlu mücadele tüm yönleriyle açığa çıkarılamamış ve bu büyük birikim teoriye aktarılarak, doktrinize edilememiş olduğundan Türk gayrinizami harp uygulamaları ulusal ve uluslararası literatürde hak ettiği yeri alamamıştır. Anahtar Kelimeler: Çete, Gayrinizami Harp, Gerilla, İstihbarat Servisi, Kuva-yı Milliye, M.Kemal Atatürk, Özel Kuvvetler, Paramiliter, Teşkilât-ı Mahsusa. The unconventional warfare which was used in the past by the weak against the powerful and where in this way the powerful side attempted to balance its quantitative and qualitative superiority with asymmetric strategy, tactic and capability has become today a method which the powerful used against its equivalent or even against the weak. In other words, the unconventional warfare has changed form, gained momentum in accordance with the spirit of time and its field of application has expanded extending to years. It is possible to trace back the origins of practices used by the Turks who are one of the most important actors of the history of the unconventional warfare up to 512 BC which can be accepted as quite an early date when compared to Europe and the USA. The most well-known representatives of the unconventional warfare practices during the Establishment and Rising Periods of the Ottoman Empire are Raiders, Bacıyan-ı Rum (Anatolian Women) and Colonizer Turkish Dervishes. Turkish unconventional warfare actions which began to lose blood during the Stagnation and Regression Periods gained momentum again with the impact of separatist movements which arose particularly from the second half of the 19th century. Turks who acted with an instinct to preserve its territorial integrity and protect the people loyal to the Ottoman Empire against resistance movements of organizations such as "Internal Macedonian Revolutionary Organization" and Armenian unconventional warfare practices conducted under the leadership of "Hınçak" and "Taşnaksutyun Partisi" had to appeal again to unconventional warfare practices. With the effect of this struggle, a competent staff emerged during the Late Ottoman Period and the experience gained manifested itself in later years with such organizations as Fedai Zabitan Grubu, Teşkilat-ı Mahsusa and Kuva-yı Milliye supported by paramilitary establishments. However, since this multidimensional struggle by the Turkish nation who has a tradition of unconventional warfare of thousands of years could not be revealed with all its aspects and this great learning outcome could not be theorized and turned into a doctrine, Turkish unconventional warfare practices could not gain their well-deserved place in national and international literature. Key Words: Band Organization, Unconventional Warfare, Guerilla, Intelligence Service, Kuva-yı Milliye, M.Kemal Atatürk, Special Forces, Paramilitary, The Ottoman Special Organization.
  • No Thumbnail Available
    Item
    The New York times gazetesinde Türkiye (1945-1960)
    (Ankara : Ankara Üniversitesi : Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2019) Yüreksiz, Işıl; Uzun, Hakan; Sosyal Bilimler Enstitüsü
    Şubat 1945 tarihinde toplanan Yalta Konferansı ve 27 Mayıs 1960 Darbesi'ne kadar olan süreçte Türkiye'yi içerden ve dışardan ilgilendiren olayların panoroması The New York Times'ın çerçevesinden çizilmeye çalışılmıştır. Bu bağlantıda, hem Türkiye hem de dünya için 1945 ve 1960 yılları Soğuk Savaş diye nitelenen dönemin de en önemli yıllarıdır. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, 1946 tarihinde Türkiye'de ilk defa çok partili hayata geçiş dönemi yaşanmıştır. Hemen akabinde, Türkiye'de 1950, 1954 ve 1957 tarihlerinde üç seçim süreci daha yaşanmıştır. Soğuk Savaş'ın iki kutuplu atmosferinde Sovyet Rusya ise Türkiye'den Boğazların ortak kullanımına yönelik Yalta Konferansı'nda alınan kararlara da dayanarak hak talep etmiştir. Bu durum Türkiye açısından asla kabul edilemeyeceği için Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri'nin yardımlarına başvurmuştur. Bu tarihlerde aynı zamanda Sovyet Rusya'nın komünizmi yaymasını engellemeye yönelik Türkiye öncülüğünde Balkan Paktı, Bağdat Paktı gibi organizasyonlar Amerika Birleşik Devletleri'nin desteği ile oluşturulmuştur. Bu dönemde, Türkiye ile çok yakından bağlantısı bulunan diğer konular Türk-Sovyet Ekonomik İlişkileri, Bandung Konferansı, Eisenhower Doktrini, 27 Mayıs Askeri Darbesi'ne giden süreç gibi olaylar The New York Times Gazetesi'nin perspektifinden aktarılmıştır. Anahtar Kelimeler: The New York Times, Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri, Yalta Konferansı, 27 Mayıs Askeri Darbesi, Sovyet Rusya. The Yalta conference held on February 1945 and the panorism of the events that concern Turkey both inside and outside the framework of The New York Times were tried to be drawn up in the process until May 27, 1960. In this connection, both for Turkey and for the world 1945 and 1960 were the most important years of the period called the Cold War. After the Second World War, the period of transition to multi-party life took place in 1946 for the first time in Turkey. Immediately afterwards, there were three more electoral processes in Turkey in 1950, 1954 and 1957. In the bipolar atmosphere of the Cold War, Soviet Russia, on the basis of the decisions taken at Yalta Conference on the common use of the Straits, demanded rights from Turkey. Since this situation was never acceptable for Turkey, Turkey has applied for the assistance of the United States. At the same time, organizations such as the Balkan Pact, the Baghdad Pact under the leadership of Turkey to prevent Soviet Russia from spreading communism were formed with the support of the United States. In this period, the Turkish-Soviet Economic Relations, the Bandung Conference, The Eisenhower Doctrine and the process leading to the May 27 Military Coup were taken from the perspective of the New York Times. Key Worlds: The New York Times, Turkey, The United States of America, The Yalta Conference, 27 May Junta, Soviet Russia.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Toplumsal değişim ve dönüşüm sürecinde Adana'nın sosyo-ekonomik ve kültürel yapısı (1923-1960)
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2014) Yaktı, Özlem; Uzun, Hakan; Other
    Toplumsal Değişim ve Dönüşüm Sürecinde Adana'nın Sosyo-Ekonomik ve Kültürel Yapısı (1923-1960)" başlıklı bu çalışmada, Cumhuriyet'in ilanı ile birlikte kurulmuş olan yeni Türk Devleti'nde gerçekleştirilmeye çalışılan devrimlerle, uygulanmaya çalışılan politikaların yerel ölçekte Adana üzerindeki yansımaları tarihsel sürekliliği içinde ele alınmıştır. Cumhuriyet döneminde Adana'nın sosyo-ekonomik yapısındaki değişimi tarihsel sürekliliği içinde irdeleyebilmek amacıyla giriş bölümünde Osmanlı'nın son dönemlerindeki kent hayatının betimlemesi yapılmıştır. Bu tasvirle sosyal ve kültürel yaşamın niteliği ile ekonomik yaşamın işleyiş şekli ortaya konulmaya çalışılmıştır. Tezin Birinci Bölümü'nde Cumhuriyet'in ilk yıllarını oluşturan Atatürk dönemi politikalarının Adana'ya nasıl yansıdığı ve bu politikaların kentteki sonuçları incelenmiştir. Atatürk döneminin çetin koşulları altında tarım, kalkınmayı sağlayacak sektör olarak seçilmiş ve tarımsal üretimi arttırmaya odaklı politikalar izlenmiştir. Bu politikalar Adana çiftçisini de etkilemiştir. Sağlanan kolaylıklar ve uygulanan tarımsal reformlar sonucunda Adana, tarım alanında büyük ilerleme kaydetmiştir. Bu verim artışı hammaddesi tarıma dayanan üretim kollarının da gelişmesini sağlamıştır. Böylece kent ülkenin yokluk günlerinde ülke ekonomisinde lokomotif bir rol üstlenmiştir. Bu rolü üstlenmesinde Teşvik-i Sanayi kanunu çerçevesinde uygulanan teşvikler ve yararlanılan emval-i metrukeler de etkili olmuştur. Bu canlı üretim ortamı ulaşım olanaklarının geliştirilmesiyle birlikte ticareti besleyen bir kaynak olmuştur. İktisadi olarak gelişen kentin yarattığı istihdam olanakları göçü tetiklemiştir. Cumhuriyetle birlikte başlayan modernleşme hareketi göç olgusu ile birleşince bir kent planı yapılmasını gerekli kılmıştır. Nüfusun kent içindeki dağılımı kent planı ile değişime uğramaya başlamıştır. Bu değişim, tarımda makineleşme, sanayileşme-göç, kentleşme-göç ilişkisi şeklinde devam edecek sürecin başlangıcını oluşturmuştur. Genel olarak bakıldığında Atatürk dönemi Adana'sı, özellikle yaşanan ekonomik gelişim sayesinde sosyo-kültürel olarak da önemli bir gelişim ve değişim kaydetmiştir. İkinci Dünya Savaşı Dönemi'ni de kapsayan İnönü döneminin ele alındığı İkinci Bölüm'de, savaş dönemi ve sonrası kanun ve uygulamaların Adana'ya yansımaları irdelenmiştir. Savaşın yarattığı ekonomik durgunluk nedeniyle getirilen vergiler Adana'yı da etkilemiştir. Savaş döneminde düşen tarımsal üretim savaş sonrası dönemde artmaya başlamıştır. Bu artışta savaş sonrası dönemde Batı'ya yönelen Türkiye'ye sağlanan yardımlar sonucunda makineleşmenin yaygınlaşmaya başlaması da etkili olmuştur. Savaş sonrası dönemde özellikle Marshall Planı sonucunda sağlanan yardımlarla makineleşme artmış, Seyhan Barajının kurulması ile ilgili ilk adımlar atılmıştır. Bunlara ek olarak tarımsal üretimi arttırmaya yönelik bilimsel çalışmalar sürdürülmüş, uygulanan teşvikler devam ettirilmiştir. Savaşın yarattığı olumsuz etkiye rağmen kent sağladığı iş imkânları nedeniyle ekonomik cazibe merkezi olma özelliğini korumuş ve göç almaya devam etmiştir. Bu durum yeni bir kent planı hazırlanmasını zorunlu kılmıştır. Ekonomik ve sosyal hareketlilik beraberinde kültürel değişikliği getirmiştir. Olumsuz izler bırakan savaş dönemi, Adana tarihinde de bir kırılma noktası niteliği taşıyan DP'nin iktidara gelmesine zemin hazırlamıştır. Tezin Üçüncü Bölümü'nde Demokrat Parti dönemi uygulamalarının Adana'nın gelişimine nasıl etkide bulunduğuna yer verilmiştir. Önceki dönemlerde uygulanan politikalarla geliştirilen kentin sosyo-ekonomik yaşamı bu dönemde ilerlemeye devam etmiştir. Tarımı geliştirmeye yönelik araştırmalar ve teşvikler sürdürülmüştür. Tarım araç ve makinelerinin ithalinde sağlanan kolaylıklar sayesinde kentte makineleşme yaygınlaşmıştır. Seyhan Barajı'nın tamamlanmasıyla sulu tarımın başlaması verimi arttırmıştır. Tarımsal araç ve makinelerin yanı sıra diğer motorlu araçların da artmasıyla kentte montaj sanayine yönelik kıpırdanmalar başlamıştır. Sanayi ilerlemeye devam ettiği gibi yeni kurulan fabrikalar büyük ölçekli sanayi kuruluşları haline gelmiştir. Adana'da kurulan İncirlik Üssü Türkiye'nin izlemeye başladığı Batı eksenli politikaların en somut sonucunu oluşturmuştur. Devam eden göçlerle nüfusu artan kentte gecekondulaşma süreci başlamıştır. Kentin iktisadi olarak gelişmesi refah seviyesini yükseltmiş, eğlence sektörünün önem kazanmasını sağlamıştır. Kentin her açıdan canlı bir ortama sahip olması ise kültürel ortamı besleyen bir faktör olmuştur. Türk edebiyatında yer etmiş sayısız roman ve Türk sinemasında beğeni kazanan birçok film ve karakter bu dönemdeki ortamdan esinlenilerek ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak DP dönemi Adana'nın daha önceki dönemlere kıyasla her anlamda daha fazla geliştiği bir dönem olmuş, bununla birlikte özellikle sonraki dönemlerde kent yaşamında birtakım sorunlara neden olan çarpıklıkların da başlangıcını oluşturmuştur.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü arşiv belgelerinde milli mücadele yıllarında İstanbul'dan Anadolu'ya silah ve cephane sevkiyatı (M.M. gurubu ekseninde) : cilt I
    (Ankara : Ankara Üniversitesi, 2019) Ertan, Temuçin Faik; Uzun, Hakan; Toker, Mustafa; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü arşiv belgelerinde milli mücadele yıllarında İstanbul'dan Anadolu'ya silah ve cephane sevkiyatı (M.M. gurubu ekseninde) : cilt II
    (Ankara : Ankara Üniversitesi, 2019) Ertan, Temuçin Faik; Uzun, Hakan; Toker, Mustafa; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü arşiv belgelerinde milli mücadele yıllarında İstanbul'dan Anadolu'ya silah ve cephane sevkiyatı (M.M. gurubu ekseninde) : cilt III
    (Ankara : Ankara Üniversitesi, 2019) Ertan, Temuçin Faik; Uzun, Hakan; Toker, Mustafa; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü arşiv belgelerinde milli mücadele yıllarında İstanbul'dan Anadolu'ya silah ve cephane sevkiyatı (M.M. gurubu ekseninde) : cilt IV
    (Ankara : Ankara Üniversitesi, 2019) Ertan, Temuçin Faik; Uzun, Hakan; Toker, Mustafa; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türkiye'de askeri müdahale dönemlerinde Atatürk ve Atatürkçülük
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2020) Arslan, Hüseyin Tolga; Uzun, Hakan; Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü
    Askeri müdahale, sadece siyasi iktidarı değiştirmekle yetinmeyen, toplumun tüm katmanlarının yaşam ve düşünüş biçimlerini değiştirmeyi amaç edinen ve bu amaçları doğrultusunda sarsılmaz bir meşruiyet kaynağına yaslanarak eyleme geçme sürecinin adıdır. 27 Mayıs 1960, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980 ve 28 Şubat 1997 müdahaleleri ile dört kez müdahaleye maruz kalan Türk siyaseti, her müdahale ile yeni bir kırılma noktası yaşamıştır. Gerçekleşen tüm müdahalelerde Atatürk ve Atatürkçülük meşruiyet kaynağı olarak seçilmiş ve imgenin gücünden olabildiğince faydalanılmıştır. İncelenen dört müdahalenin sadece oluş süreçleri irdelenmemiş, bu müdahalelerin Atatürk imgesi üzerinden sağladığı meşruiyet araştırılmıştır. Müdahalecilerin söylemlerindeki Atatürk ve Atatürkçülük vurgusu incelenmiş, yayınlanan bildirilerin kavram analizi yapılmış, Atatürk heykeli üzerinden yapılan meşrulaştırma ve okullara Atatürk isminin verilme istatistikleri üzerinden değerlendirmeler gerçekleştirilmiştir. Gerçekleşen her askeri müdahalenin, siyasi partilerin kendi görüşlerini desteklemek için öne sürdükleri argümanların Atatürkçülük üzerinden meşrulaştırıldığı varsayımından hareket eden bu çalışma, parti liderleri ve müdahalecilerin söylemlerini, dönemin dergi ve gazetelerinin haber ve köşe yazılarını ele alan, bunları karşılaştıran ve hemen her görüşün kendi fikirlerini meşrulaştırmak için yarattığı Atatürkçülükleri tespit etme çabası içinde olmuştur. Çalışma kapsamında incelenen söylemler, köşe yazıları, heykeller, okul isimleri ve tartışmalar, Atatürk üzerinden yapılan meşrulaştırma gayretlerini, yapılan Atatürkçülük tariflerini, Atatürkçülük üzerinden girişilen toplum mühendisliği girişimlerini ele almıştır. Yapılan araştırmalar neticesinde Türk siyasi tarihinde Atatürk imgesinin her dönem ve her şartta kullanışlı ve kullanan kişiye/kuruma meşruiyet sağlayan bir imge olduğu sonucuna varılmıştır. Okul isimlendirmelerindeki artış, heykel/büst yapımlarında sanatsal kaygının bir yana bırakılıp fabrikasyon üretim ile hemen her yere Atatürk heykeli/büstü yapılması ve belli bir noktadan sonra sayısının tespit edilemeyecek düzeye gelmesi, gerçekleşen her müdahalenin Atatürkçülük adına yapılması ve sivil/asker idarecilerin hemen hemen her düşüncelerini Atatürkçülüğe yaslanarak meşrulaştırma, taban yaratma aracı olarak Atatürkçülüğü referans almaları bu çıkarımın kaynağını oluşturan etmenler olmuştur. Gerek içerik analizleri ve gerekse yukarıda belirtilen niteliksel/niceliksel veriler doğrultusunda bu sonuca ulaşılmıştır. Military intervention is the name of the process of taking action by leaning against an unshakable source of legitimacy for these purposes, which is not only satisfied with changing political power, it aims to change the way of life and thinking of all layers of society. Having been intervened four times with the interventions of 27 May, 12 March, 12 September and 28 February, Turkish politics experienced a new breaking point with each intervention. In all interventions, Atatürk and Kemalism were chosen as the source of legitimacy and the power of the image was used as much as possible. Only the processes of occurrence of the four interventions examined were not examined, and the legitimacy of these interventions through the image of Atatürk was investigated. The emphasis of Ataturk and Kemalism in the discourses of the interventionists was examined, the conceptual analysis of the published papers was made, the evaluations were made on the legitimization done through the Ataturk statue and the statistics of the name Atatürk. Based on the assumption that any military intervention that takes place is legitimized through Kemalism, the arguments put forward by political parties to support their own views, this study deals with the discourse of party leaders and interventionists, the news and columns of the magazines and newspapers of the time, and to legitimize the opinions of almost every opinion. He was in an effort to identify the Kemalism he had created. The discourses, columns, sculptures, school names and discussions examined within the scope of the study addressed the legitimation efforts made through Atatürk, the Kemalism recipes made, the social engineering initiatives undertaken through Kemalism. As a result of the researches, it has been concluded that the image of Ataturk in Turkish political history is an image that is useful and provides legitimacy to the person / institution using it in every period and in all conditions. The increase in school nomenclature, artistic anxiety in sculpture / bust productions aside, making Ataturk statue / bust almost everywhere with fabricated production and making the number undetectable after a certain point, making every intervention in the name of Kemalism and almost every opinion of civil / military administrators Leaning against Kemalism and referring Kemalism as a means of creating a base were the factors that constitute the source of this inference. This result has been reached in accordance with the discourse analysis and the qualitative / quantitative data mentioned above.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türkiye'de çalışma hayatının örgütlenmesi: Çalışma Bakanlığı'nın kuruluşu ve faaliyetleri (1945-1983)
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2021) Yılmaz, Duygu; Uzun, Hakan; Other
    During and after World War II, events occurred that determined the future place of nations in economic, social and political contexts. It has taken action to determine its position in this new world order in Turkey. Turkey's efforts, united with internal dynamics, have had significant consequences in working life. Although the legal framework of working life was drawn in 1936 by Labor Law no. 3008, Turkey followed the world one step behind in terms of institutionalization of working life.The point highlighted here is that you can't get to the point where you the organized period of working life, namely the Ministry of Labour, was established only in 1945. In post-war conjunctivitis, Turkey founded the Ministry of Labor in 1945 in response to a need. The main philosophy of establishing the Ministry is to ensure the rights and freedoms of the workers in the working life, as clearly stated in the law of establishment. Although much of this philosophy was created within the framework of the model taken from developed European countries, national interests were at the forefront. Therefore, the quality of the founding philosophy based on harmonious cooperation of labor and capital is fed from turkey's national, economic and social organization. In the process of organizing Turkish working life; As well as the Ministry of Labor, the Workers' Insurance Authority, and the Job and Employees Agency, established from within the Ministry are important rings. These rings strengthened the role of the mediator in the working life of the Ministry on the basis of social security and assistance policies. Despite these positive developments in the corporate sense, the rights of employees to organize, the harmonious motif of employee and employer relations; collective bargaining agreements, and the process of the development of labor movements are painful. In order to assess the degree to which the duties and responsibilities undertaken by the Ministry of Labor have been achieved, structural analysis of the working life in terms of quantitative and quality needs to be done. At this point, it will be required to do this by addressing many elements of the analysis such as the current work lines and the number of working workers, the financial maintenance tool wages of the lives of the workers, unemployment, worker insurance, disputes, and the method of resolution of these labor disputes, occupational accidents, and occupational diseases. All of these elements will help analyze working life between 1945 and 1983, at this point, it will provide to be understood whether the Ministry has won a guiding, mediator, and constructive role. The organized Turkish working life, which began with the establishment of the Ministry of Labor, gained its final status in the international field in 1945 with membership in the International Labor Organization (ILO). Membership in the ILO has made the Ministry of Labor functionally more active in order to improve working conditions and ensure social development. Between 1945 and 1983, the Ministry approved several ILO conventions, which has earned a modern form to Turkish working life. Therefore, 1945 is important in terms of the year in which Turkey is organized both in the national and international areas. With the duties and responsibilities undertaken in terms of ensuring working peace due to the more efficient human labor and the well-being of the employee both financially and spiritually, the Ministry of Labour has been the only authority of working life in terms of decision-making until the decision to merge with the Ministry of Social Security in 1983 and a joint role with the relevant ministries and organizations in the development of the Turkish economy.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Türkiye'de çalışma hayatının örgütlenmesi: Çalışma Bakanlığı'nın kuruluşu ve faaliyetleri (1945-1983)
    (Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, 2021) Yılmaz, Duygu; Uzun, Hakan; Tarih
    During and after World War II, events occurred that determined the future place of nations in economic, social and political contexts. It has taken action to determine its position in this new world order in Turkey. Turkey's efforts, united with internal dynamics, have had significant consequences in working life. Although the legal framework of working life was drawn in 1936 by Labor Law no. 3008, Turkey followed the world one step behind in terms of institutionalization of working life.The point highlighted here is that you can't get to the point where you the organized period of working life, namely the Ministry of Labour, was established only in 1945. In post-war conjunctivitis, Turkey founded the Ministry of Labor in 1945 in response to a need. The main philosophy of establishing the Ministry is to ensure the rights and freedoms of the workers in the working life, as clearly stated in the law of establishment. Although much of this philosophy was created within the framework of the model taken from developed European countries, national interests were at the forefront. Therefore, the quality of the founding philosophy based on harmonious cooperation of labor and capital is fed from turkey's national, economic and social organization. In the process of organizing Turkish working life; As well as the Ministry of Labor, the Workers' Insurance Authority, and the Job and Employees Agency, established from within the Ministry are important rings. These rings strengthened the role of the mediator in the working life of the Ministry on the basis of social security and assistance policies. Despite these positive developments in the corporate sense, the rights of employees to organize, the harmonious motif of employee and employer relations; collective bargaining agreements, and the process of the development of labor movements are painful. In order to assess the degree to which the duties and responsibilities undertaken by the Ministry of Labor have been achieved, structural analysis of the working life in terms of quantitative and quality needs to be done. At this point, it will be required to do this by addressing many elements of the analysis such as the current work lines and the number of working workers, the financial maintenance tool wages of the lives of the workers, unemployment, worker insurance, disputes, and the method of resolution of these labor disputes, occupational accidents, and occupational diseases. All of these elements will help analyze working life between 1945 and 1983, at this point, it will provide to be understood whether the Ministry has won a guiding, mediator, and constructive role. The organized Turkish working life, which began with the establishment of the Ministry of Labor, gained its final status in the international field in 1945 with membership in the International Labor Organization (ILO). Membership in the ILO has made the Ministry of Labor functionally more active in order to improve working conditions and ensure social development. Between 1945 and 1983, the Ministry approved several ILO conventions, which has earned a modern form to Turkish working life. Therefore, 1945 is important in terms of the year in which Turkey is organized both in the national and international areas. With the duties and responsibilities undertaken in terms of ensuring working peace due to the more efficient human labor and the well-being of the employee both financially and spiritually, the Ministry of Labour has been the only authority of working life in terms of decision-making until the decision to merge with the Ministry of Social Security in 1983 and a joint role with the relevant ministries and organizations in the development of the Turkish economy.